Το έργο αναφέρεται στη σύνθεση μιας πολυκατοικίας στην Αγ Παρασκευή στην Αθήνα. Βασικός στόχος κατά το σχεδιασμό ήταν ο επαναπροσδιορισμός της κλασικής δομής της μαζικής αστικής κατοίκησης. Το κτίριο βρίσκεται σε ένα γωνιακό οικόπεδο με στενές πλευρές και αναπτύσσεται σε 5 επίπεδα τα οποία επιλύονται εσωτερικά ανάλογα με τις ανάγκες, χωρίς να υπάρχει ένας αυστηρός και επαναλαμβανόμενος τύπος κατοικίας.

Η αναλογία του κενού και του συμπαγούς ορίζει τους εσωτερικούς χώρους των κατοικιών οι οποίοι δύναται να προεκταθούν σε υπαίθριες ή ημιυπαίθριες αυλές, διευρύνοντας τον εξωτερικό χώρο προς το εσωτερικό του κτιρίου. Έτσι η εσωτερική δομή εκφράζεται και στις όψεις του κτιρίου επιτρέποντας τις οπτικές φυγές προς την πόλη μέσα από ελεγχόμενα ανοίγματα και σχισμές στο στιβαρό όριο του σκυροδέματος. Η σχέση αυτή ενισχύεται και από ξύλινα σκίαστρα τα οποία αποτελούν ένα ημιδιαφανές φίλτρο του εσωτερικού με τη γειτονιά.

Έτσι το κτίριο καταφέρνει να σταθεί σαν ένα ‘’λιοντάρι’’ –όπως δηλώνει και το όνομά του -στη ‘’ζούγκλα’’ της πόλης και παράλληλα να ενσωματωθεί στον αστικό ιστό.