Το οικόπεδο της μελέτης βρίσκεται στον οικισμό του Βόθωνα στη Σαντορίνη. Ο οικισμός ανήκει στην κατηγορία των υπόσκαφων οικισμών του νησιού, χτισμένος στα τοιχώματα χαράδρας από την οποία και προέρχεται το όνομά του. Η γεωμορφολογική ιδιαιτερότητα του νησιού και ο ηφαιστειογενής χαρακτήρας του δεσπόζουν στο τοπίο.
Η κεντρική συνθετική ιδέα στηρίζεται σε 2 βασικούς άξονες. Ο πρώτος σχετίζεται με την ανάδειξη τουμονολιθικού χαρακτήρα του στιβαρού και βραχώδους τοπίου, ενώ ο δεύτερος αφοράστην μικροκλίμακα του οικισμού.
Η σύνθεση συγκροτείται σε 2 επίπεδα που σηματοδοτούν και τις διακριτές ενότητες του θέματος. Η ενιαία συμπαγής βάση αποτελεί συνέχεια του επιβλητικού γήινου τοπίου και περιλαμβάνει το σύνολο των κοινόχρηστων χώρων του καταλύματος. Μέσα από αυτή τη βάση αναδεικνύονται οι επιμέρους όγκοι των διαμερισμάτων, σαν κομμάτια θηραϊκής γης που ενσωματώνονται στο τοπίο.
Η αίσθηση του οικισμού τονίζεται τόσο απο τη μικροκλίμακα που ορίζει η ίδια μονάδα του δωματίου, όσο και απο τις κινήσεις στο εσωτερικό του συγκροτήματος. Alleyways, small spatial extensions between volumes and larger platforms separating the two sections complement the main central axis of movement and form passages between public and private spaces. Οι χώροι του ξενοδοχείου προσανατολίζονται τόσο προς τη θάλασσα, όσο και προς το κέντρο της συνολικής σύνθεσης, διευρύνοντας την αίσθηση εσωστρέφειας του οικισμού.
Ο αδρός έγχρωμος σοβάς, προσαρμοσμένος στις γήινες αποχρώσεις της θηραϊκής γης,συμπληρώνει τη συνολική εικόνα του καταλύματος, εντάσσοντάς το στο τοπίο.
Το οικόπεδο της μελέτης βρίσκεται στον οικισμό του Βόθωνα στη Σαντορίνη. Ο οικισμός ανήκει στην κατηγορία των υπόσκαφων οικισμών του νησιού, χτισμένος στα τοιχώματα χαράδρας από την οποία και προέρχεται το όνομά του. Η γεωμορφολογική ιδιαιτερότητα του νησιού και ο ηφαιστειογενής χαρακτήρας του δεσπόζουν στο τοπίο. .
Η σύνθεση συγκροτείται σε 2 επίπεδα που σηματοδοτούν και τις διακριτές ενότητες του θέματος. Η ενιαία συμπαγής βάση αποτελεί συνέχεια του επιβλητικού γήινου τοπίου και περιλαμβάνει το σύνολο των κοινόχρηστων χώρων του καταλύματος. Μέσα από αυτή τη βάση αναδεικνύονται οι επιμέρους όγκοι των διαμερισμάτων, σαν κομμάτια θηραϊκής γης που ενσωματώνονται στο τοπίο.
Η αίσθηση του οικισμού τονίζεται τόσο απο τη μικροκλίμακα που ορίζει η ίδια μονάδα του δωματίου, όσο και απο τις κινήσεις στο εσωτερικό του συγκροτήματος. Alleyways, small spatial extensions between volumes and larger platforms separating the two sections complement the main central axis of movement and form passages between public and private spaces. Οι χώροι του ξενοδοχείου προσανατολίζονται τόσο προς τη θάλασσα, όσο και προς το κέντρο της συνολικής σύνθεσης, διευρύνοντας την αίσθηση εσωστρέφειας του οικισμού.
Ο αδρός έγχρωμος σοβάς, προσαρμοσμένος στις γήινες αποχρώσεις της θηραϊκής γης,συμπληρώνει τη συνολική εικόνα του καταλύματος, εντάσσοντάς το στο τοπίο.
