Το project αφορά στη μετατροπή μιας τυπικής μυκονιάτικης κατοικίας σε χώρο γραφείων, αξιοποιώντας επιπλέον τους υπόγειους χώρους.  

Η κεντρική ιδέα είναι η κατασκευή ενός τετράγωνου στεγάστρου από μπετόν που θα σκεπάσει τους υπάρχοντες όγκους, θα δημιουργήσει νέους χώρους και τελικά θα μετατρέψει την τελική μορφή του κτιρίου από κατοικία σε γραφειακό συγκρότημα. Το στέγαστρο τοποθετείται λίγο ψηλότερα αφήνοντας μια ενιαία οριζόντια ζώνη από φεγγίτες ώστε αφενός να ικανοποιούνται οι απαραίτητες συνθήκες φωτισμού και αφετέρου να δημιουργείται η ψευδαίσθηση της αιώρησης. Παράλληλα, δημιουργούνται αίθρια και κατακόρυφα ανοίγματα τα οποία φτάνουν μέχρι τη χαμηλότερη στάθμη. Δημιουργείται έτσι ένας πέτρινος περιμετρικός τοίχος που αγκαλιάζει το κτίριο και δημιουργεί τη βάση που θα πατήσει το κτίριο.

Μεταξύ της πέτρινης βάσης και του στεγάστρου από μπετόν βρίσκεται η γραμμική διαδρομή της εισόδου η οποία μοιάζει να τρυπάει το κτίριο, δίνοντας μνημειακή αίσθηση. Εκατέρωθεν της διαδρομής δημιουργούνται δύο υποβαθμισμένες αυλές. Εισάγεται το στοιχείο του νερού το οποίο μέσω της ανάκλασης φέρνει φώς στο υπόγειο.   Χτιστές κερκίδες ακολουθούν την κλίση του εδάφους και δημιουργούν ένα μικρό θέατρο.

Ο χρήστης μπορεί να βιώσει πλέον, εκτός από τους κλειστούς χώρους, τους ανοιχτούς αλλά και τους ημιυπαίθριους. Το στέγαστρο διαμόρφωσε εν τέλει όλη τη δομή του κτιρίου καθώς ο χωρισμός του σε κάναβο οργάνωσε την κάτοψη των κλειστών και ανοιχτών χώρων που βρίσκονται από κάτω του. Έτσι η ιδέα του στεγάστρου επηρεάζει τον τελικό σχεδιασμό όλου του κτιρίου.