Η πρόταση αφορά στην τροποποίηση υφιστάμενης αγροικίας σε σύγχρονη εξοχική κατοικία με αξιοποίηση του εξωτερικού χώρου για καλλιέργειες.

Η περιοχή μελέτης βρίσκεται στη Μύκονο. Παρόλο που το οικόπεδο είναι σε κοντινή απόσταση από τη θάλασσα, έχει έντονα εσωστρεφή χαρακτηριστικά. Η εσωστρέφεια αυτή προκύπτει αφενός από τα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά του οικοπέδου και αφετέρου από την έντονη φύτευση που βρίσκεται περιμετρικά του κτιρίου. Παράλληλα η φύτευση καθοδηγεί το βλέμμα του επισκέπτη στο οικόπεδο δημιουργώντας εσωτερικές θεάσεις και ορίζει κινήσεις και περάσματα που θυμίζουν παραδοσιακά μονοπάτια.

Η υφιστάμενη αγροικία αποτελεί δείγμα παραδοσιακής μυκονιάτικης αρχιτεκτονικής. Κυβικές μονάδες που συνθέτουν γλυπτικά την κατοικία, ορίζουν μια κυκλοτερή δομή, η οποία εξασφαλίζει υπαίθριο χώρο ζωτικής σημασίας.

Η μελέτη εστιάζει στην ανάδειξη των δυο παραπάνω χαρακτηριστικών, την εσωστρέφεια και την κυρίαρχη μορφή του κύβου. Ο κύβος διασπάται στα δομικά του στοιχεία και μετασχηματίζεται, διατηρώντας κάθε φορά το ίδιο αποτύπωμα με το υφιστάμενο κτίριο στο οικόπεδο. Ένας συμπαγής πέτρινος τοίχος περικλύει τη σύνθεση των κύβων, δημιουργώντας μια ισχυρή πλάτη/ όριο. Το όριο αυτό προσανατολίζει τους επιμέρους χώρους της κατοικίας προς το εσωτερικό κέντρο της σύνθεσης, ορίζοντας έτσι τον χώρο της εστίας. Ο χώρος αυτός σχεδιάστηκε, έτσι ώστε να αποτελέσει τον πυρήνα της κατοικίας, αφού κλειστοί και υπαίθριοι χώροι στρέφονται προς αυτόν.

Τα υλικά που επιλέγονται είναι η τοπική πέτρα για την ισχυρή πλάτη/ όριο και το εμφανές σκυρόδεμα για το σύνολο των κύβων. Με τις γήινες αποχρώσεις του αδρού και άβαφου σκυροδέματος ορίζεται η βασική χρωματική παλέτα, αναδεικνύονται τα υλικά στην πρωτογενή τους κατάσταση.

Οι επεμβάσεις που πραγματοποιούνται εναρμονίζονται με την κλίμακα τόσο του κτισμένου όσο και του φυσικού περιβάλλοντος. Με τον τρόπο αυτό το κτίριο βιώνεται ως σύνολο καθώς το «μέσα» με το «έξω» λειτουργούν συμπληρωματικά.